El Szaddaj

Ten artykuł dotyczy imienia Boga w judaizmie. Zobacz też: Shaddai – grupa rockowa.

El Szaddaj (hebr. אֵל שַׁדַּי) – jedno z imion Boga występujące w Starym Testamencie. Tłumaczone jest zwykle jako „Bóg Wszechmocny”, czego odpowiednikiem używanym w Wulgacie jest (łac.) Omnipotens, zaś w Septuagincie (grec.) Pantokrator^[1]. Jednak dokładne pochodzenie tego słowa nie jest znane, można doszukiwać się także innych znaczeń:

• Według „Polskiego słownika judaistycznego”, powołującego się na wczesną interpretację rabinistyczną, określenie El Szaddaj miało pochodzić od hebrajskich słów sza = „ten” (który) oraz daj = „wystarczający”^[1],
• Etymologia określenia wywodzona jest także od akadyjskiego słowa szadu = „góra”, rozumianego jako „góra kosmiczna” (Bóg Wszechświata)^[1],
• Z hebrajskiego słowa szad (hebr. שַׁד) lub szadajim znaczącego „pierś” lub „piersi”, w połączeniu z przedrostkiem El jest czasem tłumaczone jako „Ten Wszechmocny który karmi, zaopatruje, dostarcza”^[2],
• Z hebrajskiego słowa szadad (hebr. שָׁדַד) znaczącego niszczyć sugeruje – „Ten Wszechmocny, który posiada absolutną siłę”^[2].

Tanach (Biblia Hebrajska) używa tego imienia tylko w historiach Abrahama, Izaaka i Jakuba (zob. np. Wj 6,2-3), choć człon szaddaj pojawia się częściej. Imię El Szaddaj jest umieszczane także w mezuzach i tefilin^[1].